سياستگذاران و مديران دولتي در فرايند تدوين خط مشي ها، طرح ها، برنامه ها و اقدامات ملي خود بر اساس دو ديدگاه کلي عمل مي کنند. در ديدگاه نخست، طرح ها و برنامه ها بر اساس ايده هاي داخلي و بومي تدوين شده و مبتني بر جهاد علمي- مديريتي، نظريه پردازي بومي صورت مي گيرد. ولي در ديدگاه دوم، براي ارتقاي استراتژي هاي رقابتي کشور در عرصه بين المللي به آنچه در کشورهاي ديگر رخ مي دهد، توجه مي شود و که بر اثر اين فرايند پديده درس آموزي مديريتي ملي اتفاق مي افتد. در اين پژوهش سعي بر آن است که شرايط علي و عوامل تاثيرگذار بر اين فرايند شناسايي و مورد آزمون قرار گيرند. هدف از انجام پژوهش حاضر طراحي و آزمون مدلي است که بر اساس آن درس آموزي مديريتي ملي توسط خط مشي گذاران دولتي ايران تئوريزه و تبيين مي شود. روش پژوهش نيز مبتني بر پژوهش ترکيبي است که در آن از رويکرد اکتشافي و مدل تدوين نظريه و گونه شناسي اين پژوهش ها استفاده مي شود. در مرحله اول که به صورت «کيفي» انجام مي شود، داده ها از طريق انجام مصاحبه هاي ساختار يافته با مسوولان و مديران نظام اداري ايران گردآوري مي شوند. در مرحله دوم «تم هاي کليدي» استخراج شده و به مدل مربوط تبديل مي شوند. در مرحله آخر نيز «آزمون مدل» استخراج شده صورت مي گيرد که اين مرحله به صورت کمي انجام مي شود. نتايج حاصل مبين آن است که بر اساس ديدگاه دوم، خط مشي گذاران بخش دولتي در ايران بر اثر فشار حل مسائل و پاسخگويي به آنها در سريع ترين زمان ممکن به درس آموزي مديريتي از ساير کشورهاي خارجي پرداخته اند. تبيين وضع موجود نظام اداري ايران در قالب چنين مدل هايي مي تواند در ارتقاي توان نظريه پردازي در جهت حل مسائل آتي مديريت دولتي کشور کمک شاياني نمايد.